«Δεν μπορείτε εσείς ; Μπορούμε εμείς !!!»

Η αφίσσα-πρόσκληση αλληλεγγύης

Από την εφημερίδα "ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" μεταφέρουμε το σχετικό κατατοπιστικό κείμενο.
Υπάρχει πάντως σκέψη στο καθιερωμένο για το τελευταίο Σάββατο κάθε μηνός  {29/9} δικό μας "Παζάρι Αλληλεγγύης" να συγκεντρωθούν τρόφιμα και άλλα είδη και να σταλούν στους αγωνιζόμενους εργάτες της ΒΙΟ-ΜΕΤ.

Οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟ-ΜΕΤ (Θεσσαλονίκη)

προτείνουν αυτοδιαχείριση
Τι μπορούν οι εργαζόμενοι στη Βιομηχανική Μεταλλευτική; Να δουλέψουν χωρίς αφεντικά το εργοστάσιο που βρίσκεται στην ανατολική Θεσσαλονίκη και έκλεισε τον Ιούλιο του 2011. Είναι απλήρωτοι από τότε, ζουν με το επίδομα επίσχεσης εργασίας (τελευταίος μήνας που θα το λάβουν είναι ο Σεπτέμβρης), τώρα διατυπώνουν μία πρόταση αυτοδιαχείρισης του εργοστασίου μέσα από μία εργατική συνεταιριστική επιχείρηση όπου όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από τη γενική συνέλευσή τους. Η γενική συνέλευση του σωματείου αποτελεί άλλωστε σήμερα το ανώτατο όργανο λήψης των αποφάσεων τους.

Η υπόθεση

Παρά την πτώση στον κλάδο της οικοδομής, οι κόλλες για πλακάκια και τα άλλα υλικά για το σπίτι που παρήγαγε η ΒΙΟ-ΜΕΤ έβρισκαν πελάτες- η επιχείρηση ήταν κερδοφόρος. Απλώς, τα στελέχη της μητρικής (Φιλκεράμ Τζόνσον) αποφάσισαν να την κλείσουν και για τον λόγο αυτό αποφάσισαν η ΒΙΟ-ΜΕΤ, με ετήσιο κύκλο εργασιών 10 εκατ. ευρώ, να δανείσει 2,7 εκατ. ευρώ προς τη μητρική με σκοπό να φανεί ελλειμματική! Οι εργαζόμενοι, οι οποίοι μέρα νύχτα διαφυλάσσουν τα μηχανήματα του εργοστασίου (έχουν προβεί σε συντηρητική κατάσχεση υπέρ τους), διεκδικούν να τους δοθεί το παραπάνω ποσό καθώς και άμεση οικονομική ενίσχυση από τον ΟΑΕΔ, μέσα από ευρωπαϊκό πρόγραμμα, ώστε να ξεκινήσει το εργοστάσιο να λειτουργεί. Υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν 3 εκατ. ευρώ. Όπως μάλιστα κατήγγειλαν η εργοδοσία είχε ξεκινήσει την σταδιακή απαξίωση του προϊόντος είτε με την κακή διανομή του (πχ. στα Γιάννενα το προμηθευόταν μόνον μία επιχείρηση) είτε με την νόθευση της πρώτης ύλης! Μία τυπική ιστορία εργοδοτικής αυθαιρεσίας στην οποία ο εργοδότης πτωχεύει (συχνά πυκνά μάλιστα έχει χρηματοδοτηθεί αδρά από αναπτυξιακούς νόμους, όπως συνέβη σε κάμποσες περιπτώσεις και στην ΒΙΠΕ των Ιωαννίνων), προστατεύεται από το νόμο (πχ. άρθρο 99) και το εργοστάσιο μένει στα χέρια του.

Αξίζει να σημειωθεί πως στην συνεταιριστική επιχείρηση η οποία θα διοικείται από άμεσα ανακλητό Διοικητικό Συμβούλιο θα συμμετέχουν περίπου οι 35 από τους 40 εργαζόμενους, ενώ από τη συμμετοχή στην συνεργατική δομή στην οποί το πλεόνασμα θα μοιράζεται ισότιμα, αποφασίστηκε να αποκλειστούν όλα τα στελέχη τα οποία άσκησαν διοίκηση στην επιχείρηση.

Με δύναμη από την Αργεντινή

Όπως τονίστηκε από πλευράς των εργαζομένων σε εκδήλωση που έγινε την περασμένη Κυριακή στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων, η πρόταση έχει στόχο βοηθήσει να δοθεί μία τροπή μία άλλη οικονομία, χωρίς αφεντικά και κράτος. Ενώ αναφέρθηκε πως η πρόταση της αυτοδιαχείρισης των επιχειρήσεων θα είναι δραματικά επίκαιρη το επόμενο διάστημα με δεδομένη την βαθιά οικονομική ύφεση και την απόφαση πολλών επιχειρήσεων να κλείσουν και να αφήσουν κι άλλους χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο. Αντίστοιχη είναι η εμπειρία της Αργεντινής στην οποία από το 2001 και έπειτα σε πολλές περιπτώσεις οι απολυμένοι ακολούθησαν τον δρόμο της απαλλοτρίωσης και αυτοδιαχείρισης των επιχειρήσεων που έκλειναν (την ιστορία μίας από αυτές, της κεραμοποιίας Ζανόν, περιγράφει το ντοκιμαντέρ «The Take» της Καναδής δημοσιογράφου Ναόμι Κλάιν). Την περασμένη εβδομάδα στο εργοστάσιο βρέθηκε ο Εντέστο «Λάλο», εκπρόσωπος των κατειλημμένων εργοστασίων της Αργεντινής, προκειμένου να μοιραστεί μαζί τους την αργεντίνικη εμπειρία.

«Πρωτίστως έχουμε να αναμετρηθούμε με τους ίδιους τους εαυτούς μας και τις δυνάμεις μας. Οι δυνατότητες όμως, η δημιουργικότητα και ευρηματικότητα μας μπορούν να φωτίσουν αυτό τον νέο δρόμο», σημείωσε ο Αργεντίνος τονίζοντας πως η διαδικασία μετάβασης και γέννησης του καινούργιου και στην Αργεντινή δεν ήταν κάτι εύκολο, η πείρα όμως έδειξε ότι «δεν ήταν αδύνατο»

«Σπάσαμε τον φόβο, αμφισβητήσαμε την ιδιοκτησία, οικοδομήσαμε συλλογικότητες, δημιουργήσαμε αυτόνομες κοινότητες», σημείωσε προσθέτοντας: «“Όλα τα θεωρητικά ερωτήματα απαντώνται στην πράξη όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πείνα. Και η πείνα όπως βλέπω και εδώ έρχεται… Δεν δημιουργήσαμε εμείς την κρίση και μπροστά μας ανοίγονται δύο δρόμοι: ή αφήνουμε αυτούς που τη δημιούργησαν να κάνουν αυτό που ήξεραν πάντα να κάνουν ή δημιουργούμε κάτι το εναλλακτικό. Στην Αργεντινή το τολμήσαμε με όλους τους περιορισμούς και τα λάθη που πιθανότατα κάναμε. Όμως καταφέραμε με αγώνα να φτιάξουμε, αυτό. Και αυτό δεν είναι θεωρία είναι κάτι το απτό».

Κίνημα συμπαράστασης

Γύρω από την προσπάθεια των εργαζομένων έχει αναπτυχτεί ένα ευρύ κίνημα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στα αιτήματα και τον αγώνα τους, αρχικά στη Θεσσαλονίκη, ύστερα στην Αθήνα και σιγά σιγά και σε άλλες πόλεις.

Είτε με διοργάνωση συναυλιών για την οικονομική τους ενίσχυση είτε με συγκέντρωση τροφίμων για τις οικογένειες τους είτε με δραστηριότητες για την κοινωνικοποίηση του αγώνα (οι εργαζόμενοι παρουσίασαν το εγχείρημά τους στο φεστιβάλ Άμεσης Δημοκρατίας που πραγματοποιήθηκε, 6-8 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη) είτε με δωρεάν φροντιστήρια για παιδιά τους (από το κατειλημμένο «Σχολείο για την εκμάθηση της ελευθερίας»).

Να σημειωθεί πως οι τελικές αποφάσεις για τις δράσεις ανήκουν πρώτιστα στη συνέλευση των εργαζομένων και οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης δρουν επικουρικά στην υλοποίησή τους. Αυτή η αυτονομία των εργαζομένων αποτελεί βασική δικλείδα ασφαλείας ώστε να αποφευχτεί η κηδεμόνευσή τους από κόμματα και οργανώσεις.

Τώρα, σχεδιάζεται να πραγματοποιηθεί, αρχές Οκτωβρίου, ένα καραβάνι αλληλεγγύης το οποίο θα ξεκινήσει από την Αλεξανδρούπολη κι αφού περάσει από τη Θεσσαλονίκη, θα καταλήξει στην Αθήνα, στο υπουργείο Εργασίας από το οποίο οι εργαζόμενοι θα ζητήσουν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους.